De groepsdag in Utrecht was een groot succes! Zowel voor de Mohicanen als voor de post naar Engeland. We vertellen je graag wat er allemaal gebeurd is. Een paar maanden geleden kregen we een brief met een uitnodiging om op 15 april naar Utrecht te komen. Gisteren was het dus zover, met 200 bevers, welpen, scouts en leiding de trein ingestapt naar Utrecht. Daar aangekomen kwamen we de Explorers ook tegen die op vrijdag al naar Utrecht waren gegaan voor hun weekendkamp. We werden onthaald door Peter-O-Nella Post, hij vond het zo leuk dat we gekomen waren. Iedereen had super veel hun best gedaan om brieven te versturen naar Ilkley. We moesten nog even uitleggen waarom de post naar Ilkley ging. Dit is natuurlijk omdat daar onze Engelse zuster groep zit! Terwijl dit uitlegt werd, kwam ineens Charles Brexit aanlopen….
Hij vertelde ons dat Engelland helemaal geen contact meer met Nederland wil, want ze zijn niet voor niets uit de EU gestapt. Charles wilde al onze post maar versturen naar Timboektoe zodat onze Engelse zustergroep niet zou merken dat er post gestuurd was. Na een korte discussie wilde Charles ons een kans geven, als wij wisten hoe we de kist konden openen waar de post in zat, dan zou hij alsnog de post naar Engelland versturen. Zogezegd, zo gedaan. Alle onderdelen gingen aan de slag om te laten zien dat we de kist konden openmaken. De bevers gingen aan de slag met een speurtocht door het museum om erachter te komen welk woord uit de speurtocht zou komen. Dan zou er een cijfer bekend worden. De welpen gingen aan de slag om vragen te beantwoorden. De vragen moesten ze doorstrepen in een woordzoeker en daar kwam ook een cijfer uit. De scouts moesten routes maken op een speelboord. Ze moesten doormiddel van opdrachten doen treintjes verzamelen die ze nodig hadden om de route op het bord neer te leggen. Bij elk land kregen ze een landcode en het cijfer wat het meeste voorkwam was misschien wel het cijfer voor het slot. De Explorers gingen door Utrecht heen fietsen en moesten zoeken naar objecten of moeten raadsels oplossen. Ondertussen werd de route die ze aflegde vastgelegd en konden ze na afloop zien waar ze geweest waren. Doordat de route was vastlegt kwam er ook een cijfer uit. Toen iedereen weer verzameld was, hebben we geprobeerd de kist met elkaar te openen en wat bleek….
Natuurlijk konden wij de code kraken en hebben we de brieven kunnen redden. Charles had ze hoogstpersoonlijk op de post voor ons gedaan. Niet alleen de brieven zaten in de kist, maar ook een vest, het jubileumvest. Voor elk kind was er een vest aanwezig met een aandenken aan het speciale jubileumjaar die we als groep met de Engelse hebben. Nadat iedereen een vest, wat te eten en te drinken had gekregen zijn we met z’n alle weer terug in de trein naar Den Haag gegaan!
